نویسه جدید وبلاگ
مرا اینگونه بشناستنهایه تنها
خسته از تو
دلشکسته تر باد
غم عالم بر دلم باد
ان کس مرا یاد کرد هر دم از این اینه فریاد کرد
من که همیشه ببه یادش بودم او مرا با غم آشنا کرد
گفتم نرو ای غریبه من تنهایه دل به جاده داده
آنان که غم ار میان خنده هیا سردم به فراموشی سپردن
چه گویم که من از آینه پرسیدم درد من چیست
آسنه بکشست و حرفی نزد
منی که عالم همه از غم من بی خبرن
منی که در دنیای غم تنها و بی همشفرم
منی که آه و ناله هر شب سر دهم
من بی بال و پرم به کجا بپرم
مرا دریاب ای مسافر
مرا دریاب ای مسافر تن به جاده داده
من بی کس کنار جاده ایستاده را دریاب
تا به کی منتظر همسفر باشم
کسی در این جاده مرا نمی بیند
آِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِی مردم
آی مردم
چرا فریاد مرا نیم شنوید
چرا به فریادم نیم رسید
چرا چرا چرا
نام که را برم که هم صدایم شود
نام که را برم که هم صدایم شود و هم نگاهم
بی تو این غریبه چه بخوانم که بغضی رد گلو دارم
نتوانم درد این سالها بر زبان آورم
منی که با غم زاده ام از غم هراسی ندارم
مرا از چه می ترسانید ای جماعت
من خود زخم خورده روزگارم
باز می روم تا گم شوم در جاده های بی کسی
کس نمی یابد مرا و افسوس می بماند به جا
